เมื่อเด็กน้อยอยากได้ธงชาติ

ในกระแสความวุ่นวายของประเทศชาติ ณ ขณะนี้ สีต่างๆมากมายผุดขึ้นในประเทศของเรา จนสีล่าสุดคือหลากสี แม้จะมีคู่แข่งใหม่ว่าไม่มีสี แต่อันนี้เข้าใจยากเพราะง่าไม่รู้จะแบ่งแยกยังไง สงสัยว่าจะออกใสๆ มองทะลุ โดยแต่ละกลุ่มสีมักจะนำขบวนด้วยการโบกธงชาติไทย ไตรงค์ แดง ขาว น้ำเงินเป็นธงยืนพื้นแล้วก็สีของกลุ่มตนเอง เพื่อเป็นการยืนยันความคิดว่าพวกตนนั้นกำลังทำเพื่อชาติอยู่ ซึ่งก็ยิ่งทำให้สับสนว่าชาติเดียวกันทำไมสีได้เยอะจัง

เรียกได้ว่าเป็นช่วง “งานเข้า” ของสื่อมวลชนก็ว่าได้ ที่มีข่าวการเมืองแรงๆให้ทำได้ทุกวัน เป็นโอกาสดีที่นักข่าวใหม่ๆไฟแรงจะได้แจ้งเกิด ถ้าไม่ตายจากระเบิดเสียก่อน

ด้วยการที่สื่อมวลชน โดยเฉพาะโทรทัศน์ได้ถ่ายทอดทั้งสดและไม่สดถึงการรวมตัวของมวลชนที่พร้อมกันโบกธงชาติ และธงหลากสีต่างๆ พ่อดูข่าว ลูกรอดูการ์ตูนก้ต้องดูข่าวไปด้วย ด้วยสายตาของเด็กน้อยอายุสองหนาวกว่าๆ ใสซื่อ ไม่เข้าใจถึงเล่ห์เหลี่ยมในการแสดงออกทางการเมือง ของผู้ใหญ่หลายหนาว เด็กน้อยเว้าวอนพ่อบอกว่าอยากได้ธงบ้าง เพราะเห็นเค้าโบกกันสวยงาม คิดเพียงเท่านั้น

แล้วความยากลำบากก็บังเกิดขึ้นเพราะตั้งแต่เกิดมาพ่อก็ไม่เคยซื้อธงชาติ รอแต่เค้ามาแจกเท่านั้น แถมช่วงนี้ไม่รู้ว่าถูกเหมาจากพวกเดินขบวนหมดหรือไม่ กว่าจะหาซื้อได้ต้องไปหาจากธงเหลือๆจากเทศกาลวันพ่อ วันแม่ จากร้านเล็กๆที่คนอื่นไม่ได้มาเหมา

เด็กเอ๋ย เด็กน้อย ความรู้เจ้ายังด้อยเร่งศึกษา เมื่อเติบใหญ่เจ้าจะได้เรียนวิชา ทีหลังอย่าบอกว่าพ่อเป็นเสื้อแดง
(แค่พ่อทิ้งเสื้อกล้ามออกกำลังกายไว้หลังรถ “นี่หนู เสื้อตัวนี้มันใส่ได้สองด้านนะ อีกด้านมันสีขาวจ๊ะ”)